Pages

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

Το μισθολόγιο των ενστόλων πρέπει να βελτιωθεί σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις


   Την 10-01-2020 συζητήθηκε στην Ολομέλεια του ΣτΕ η προσφυγή των αστυνομικών συνδικαλιστικών ομοσπονδιών Π.Ο.ΑΣ.Υ. και Π.Ο.ΑΞΙ.Α. κατά του ισχύοντος μισθολογίου στελεχών Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας (αρ. 123 κ.ε. Ν.4472/2017), με την οποία αιτούνται την ακύρωση στο σύνολό του, η δε αίτηση αρχικώς έγινε δεκτή από το ΣΤ΄ Τμήμα του ΣτΕ, λόγω όμως μείζονος σπουδαιότητας των τιθέμενων οικονομικών ζητημάτων, καθώς και της προβαλλόμενης αντισυνταγματικότητας, η υπόθεση παραπέμφθηκε προς κρίση στην Ολομέλεια.

     Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαστε ούτε υπέρ ούτε κατά του μισθολογίου συλλήβδην, ως προτάσσεται ανωτέρω, αλλά αυτό κρίνεται κατά περίπτωση από τις προβλέψεις του. Για το λόγο αυτό θέση μας ήταν και είναι η βελτίωσή του σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις και όχι η κατάργηση - ακύρωση αυτού στο σύνολό του, που ενδεχομένως θα οδηγήσει σε επαναφορά του προηγούμενου - πιο άδικου κι αναχρονιστικού - μισθολογίου ή στην κατάρτιση νέου με αμφίβολο αποτέλεσμα, κίνδυνο αναδιανομής των ίδιων μειωμένων κονδυλίων και νέες δικαστικές περιπέτειες - διεκδικήσεις, καθότι όλοι γνωρίζουμε ότι απώτερος στόχος του Δημοσίου στην καλύτερη περίπτωση είναι η αντιμετώπιση του θέματος με δημοσιονομική ουδετερότητα και η αποτροπή δημιουργίας πρόσθετων δαπανών. Εδώ και πολλά χρόνια οι δαπάνες, που προϋπολογίζονται για το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, παραμένουν χαρακτηριστικά σταθερές υπό οποιαδήποτε κυβέρνηση. 

     Το τελευταίο μισθολόγιο των ενστόλων του Ν.4472/2017 πάσχει στην ουσία για ένα σοβαρό λόγο, που είναι το γεγονός ότι ως βάση υπολογισμού του αποτέλεσαν οι αποδοχές, που ελάμβαναν οι υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας την 31/12/2016. Αυτές όμως είχαν προκύψει μετά από μισθολογικές αλλαγές και περικοπές, που ήδη είχαν κριθεί αντισυνταγματικές και δεν μπορούσαν να αποτελέσουν βάση. Οι αποδοχές των ένστολων, σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις, πρέπει να φτάσουν στο μισθολογικό ύψος του Ιουλίου του 2012, δεδομένου ότι από 01/08/2012 είχαν εφαρμοστεί αναδρομικά οι περικοπές, που επέβαλε η τότε κυβέρνηση. Συνεπώς, για την κατάρτιση του νέου μισθολογίου θα έπρεπε να είχαν ληφθεί υπόψη τα επίπεδα μισθών του Ιουλίου του 2012.

     Μολαταύτα, στο ισχύον μισθολόγιο υπάρχουν πολλές, σοβαρές και θετικές προβλέψεις, ανεξαρτήτως οικονομικής αποτίμησης αυτών όπως:

-  Η δίκαιη κατηγοριοποίηση των στελεχών ανάλογα με την προέλευση τους (ανώτατες, ανώτερες, παραγωγικές ή μη σχολές Ε.Δ. και Σ.Α.) κατ' αντιστοιχία με όσα ισχύουν σε όλο το δημόσιο (ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ, ΥΕ).

- Η σύνδεση του μισθού με τον κατεχόμενο βαθμό και η πρόβλεψη ετήσιων κλιμακίων μισθολογικής ωρίμανσης για κάθε βαθμό. Έτσι, δεν παρατηρείται το παράδοξο φαινόμενο, που είχαμε στο παρελθόν, άλλες κατηγορίες προσωπικού να αμείβονται με 5-6 μισθολογικούς βαθμούς παραπάνω και άλλες να παλεύουν χρόνια να λάβουν μισθολογικά τον επόμενο ή το 1/3 του μεθεπόμενου βαθμού.

- Η ενσωμάτωση στο βασικό μισθό του χρονοεπιδόματος, που αποτελούσε πάγιο συνδικαλιστικό αίτημα.

- Η αποσύνδεση του επιδόματος ιδιαιτέρων συνθηκών, στην περίπτωση που υπάρχουν τέκνα, από την τέλεση ή μη γάμου. Όλοι γνωρίζουμε, ότι όταν υπάρχουν παιδιά, οι υποχρεώσεις είναι οι ίδιες για έγγαμους, άγαμους και διαζευγμένους γονείς.

     Πέραν των ανωτέρω στο μισθολόγιο υπάρχει σαφέστατη διάκριση σε βάρος των στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας στην καταβολή του επιδόματος ιδιαιτέρων συνθηκών, το οποίο υπολείπεται αυτού των Ενόπλων Δυνάμεων, η δε αιτιολόγηση της οικονομικής διαφοράς αφορούσε το ότι το προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας λαμβάνει αποζημίωση λόγω εργασίας πέραν του πενθημέρου, παραγνωρίζοντας όμως το γεγονός ότι αυτή η αποζημίωση αφορά πρόσθετη εκτέλεση υπηρεσίας πέραν πενθημέρου και δεν μπορεί να συγχέεται με το εν λόγω επίδομα. Η διαφορά της 6ήμερης από την 5ήμερη εργασία είναι από κάθε άποψη τεράστια. Τέλος, η εν λόγω αποζημίωση πέραν πενθημέρου παρέμεινε καθηλωμένη, όπως εδώ και πολλά χρόνια και είναι αναγκαίο να επανακαθοριστεί σύμφωνα με τις προσαυξήσεις για παροχή εργασίας Σαββάτου και Κυριακής, που προβλέπει η εργατική νομοθεσία.  

    Αυτά κι άλλα πολλά επιμέρους θέματα θα πρέπει να συζητηθούν διεξοδικά εάν τελικά το ισχύον μισθολόγιο 150.000 περίπου ενστόλων, κατά του οποίου προσέφυγαν αστυνομικοί, κριθεί αντισυνταγματικό. Το θέμα είναι να υπάρχει και κατάλληλη πολιτική βούληση, για αποκατάσταση – αυξήσεις μισθών, ώστε οι δικαστικές αποφάσεις να μην παραμένουν ανεφάρμοστες.

 

Η Γραμματεία της Α.ΚΙ.Δ.Α.

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Παιδοκτονίες - Χτίζοντας αλυσίδα πρόληψης και αποτροπής εγκλημάτων βίας


Mε την υποδοχή του νέου έτους, μία ακόμη οικογενειακή τραγωδία συγκλόνισε τη χώρα μας. Μία 32χρονη μητέρα στην Πεύκη, πέταξε την πεντάχρονη κόρη της από την ταράτσα του τριώροφου στον ακάλυπτο χώρο του κτιρίου και στη συνέχεια έπεσε και εκείνη από την μπροστινή πλευρά, στο πεζοδρόμιο. Ο τρόπος που η 32χρονη επέλεξε να τερματίσει τη ζωή του παιδιού της, το οποίο ήταν ΑμεΑ και να δώσει τέλος και στη δική της ζωή ξαναφέρνει στη μνήμη την ανείπωτη τραγωδία του περασμένου Μαρτίου στο Νέο Κόσμο, όταν μια 44χρονη μητέρα είχε βουτήξει στο κενό με το παιδί της στην αγκαλιά. Ένα ακόμη αντίστοιχο περιστατικό έλαβε χώρα το απόγευμα της Πέμπτης (02/1/2020) στην Πάτρα, όταν ένας άνδρας απείλησε να αυτοκτονήσει μαζί με το παιδί του. Είναι σχεδόν αδύνατο για τους περισσότερους από εμάς να καταλάβουμε πώς ένας γονιός μπορεί σκόπιμα να σκοτώσει τα παιδιά του. Η πραγματικότητα είναι ότι οι παιδοκτονίες συμβαίνουν δυστυχώς με ανησυχητικά αυξανόμενη συχνότητα στη χώρα μας. Και όπως μας έδειξε η πρόσφατη πραγματικότητα, οι μητέρες είναι σχεδόν εξίσου πιθανό να είναι οι δολοφόνοι όπως οι πατέρες. Σχεδόν το 72% αυτών που σκοτώθηκαν από τους γονείς τους ήταν 6 ετών ή νεότεροι. Και το ένα τρίτο των θυμάτων ήταν μόνο μωρά ηλικίας κάτω του 1 έτους. Φυσικά, η απειλή της παιδοκτονίας δεν εξαφανίζεται όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται και μπορούν να ζήσουν μόνοι τους. Ποιοι είναι, όμως οι κύριοι παράγοντες που ωθούν τους γονείς σε αυτή την πράξη.Σύμφωνα με παγκόσμιες έρευνες σχετικές με την παιδοκτονία έχει φανεί ότι οι κυριότεροι λόγοι πίσω από αυτή την πράξη είναι η διαταραγμένη ψυχική ισορροπία του γονέα-θύτη σε συνάρτηση με το χωρισμό από τον/την σύντροφο και πιθανή απώλεια αμοιβαίας στήριξης. Συνήθως, οι δράστες έχουν συχνά εκφράσει την επιθυμία τους να σκοτώσουν τα παιδιά τους ή έχουν δείξει τη συμπάθειά τους για άλλους που έχουν σκοτώσει στο παρελθόν. Όμως οι άνθρωποι που απευθύνονται δεν καταλαβαίνουν τι τους λένε ή δεν το παίρνουν πολύ σοβαρά. Επίσης, οι γονείς αυτοί συχνά αναζητούν βοήθεια από κάποιον ιατρό και ψυχιατρικές υπηρεσίες πριν σκοτώσουν τα παιδιά τους. Με βάση, λοιπόν όλα τα παραπάνω οι υγειονομικές αλλά και ψυχιατρικές υπηρεσίες οφείλουν να επαγρυπνούν των προειδοποιητικών σημάτων έτσι ώστε να παρέμβουν δραστικά και να αποτρέψουν τη σωματική κακοποίηση ή και το θάνατο των παιδιών από τους γονείς.

Διαβάσαμε επίσης, ότι το παιδί της 32χρονης γυναίκας ήταν ΑμεΑ με βαριά μορφή αυτιστικής διαταραχής. Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε στους γονείς που μεγαλώνουν παιδιά ΑμεΑ είναι, ότι το ψυχικό φορτίο που κουβαλάνε είναι τεράστιο και οι κοινωνικές παροχές ελάχιστες εώς μηδαμινές. Το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας άλλωστε αποκαλύπτεται στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αναρωτιέμαι λοιπόν: εμείς πόσο πολιτισμένοι είμαστε; Άραγε πόσες φορές έχουμε έρθει σε επαφή με έναν αυτιστικό άνθρωπο; Πώς τον αντιμετωπίσαμε; Τον θεωρήσαμε «τρελό»; Του συμπεριφερθήκαμε απαξιωτικά; Και η απουσία γνώσης δε διευκολύνει τον συγχρωτισμό μας με τους «αυτιστικούς». Αν δε μπορούμε να βοηθήσουμε, μπορούμε τουλάχιστον να αφουγκραστούμε τον συνάνθρωπο και να ενημερωθούμε ως Αστυνομικοί καθώς αποτελούμε μέλη της προάσπισης της κοινωνίας και των ανθρωπίνων αξιών, δεχόμαστε ακριβώς τις ίδιες επιρροές και ερεθίσματα όπως όλα τα μέλη της, και οφείλουμε να είμαστε σε ετοιμότητα για την επόμενη επαφή μας με έναν συνάνθρωπό μας που έχει διαγνωσθεί ότι κατατάσσεται στο φάσμα του αυτισμού.

Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, να υπάρξει συνεργασία των συναρμόδιων φορέων για να έχουμε οριστική αντιμετώπιση τέτοιων σοβαρών προβλημάτων. Μέσα λοιπόν σε αυτή την αλυσίδα πρόληψης και αποτροπής εγκλημάτων βίας δε μπορεί να απουσιάζει η Αστυνομία.. Η αντιμετώπιση του εγκλήματος πρέπει να γίνεται κυρίως όχι με καταστολή, όταν δηλαδή έχει πλέον συμβεί το κακό, αλλά με πρόληψη. Για το λόγο αυτό πρέπει να η Αστυνομία να επενδύσει πολλά στον τομέα της πρόληψης και να εφαρμόσει διάφορες μεθόδους και προγράμματα που να στοχεύουν στον όσο το δυνατό μεγαλύτερο περιορισμό της διάπραξης τέτοιου είδους εγκλημάτων. Θεωρώ λοιπόν ότι η Αστυνομία πρέπει να επιζητήσει τη συνεργασία του κοινού. Ο αγώνας κατά του εγκλήματος είναι έργο και υπόθεση όλων, οικογένειας, σχολείου, τοπικής αυτοδιοίκησης, εκκλησίας, δικαιοσύνης και προπάντων των ίδιων των πολιτών.

Τέλος, ο κάθε ένας από εμάς οφείλει εφόσον παρατηρεί ύποπτες συμπεριφορές ή και καταστάσεις σε έναν γονέα ή μια οικογένεια να μην αποστρέφει το βλέμμα και την προσοχή του, παρά να ενημερώνει τον όποιο αρμόδιο φορέα προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιες και τόσο επώδυνες καταστάσεις.

ΒΑΓΕΝΑ ΣΟΦΙΑ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Α.ΚΙ.Δ.Α.

ΜΕΛΟΣ Δ.Σ Π.Ο.ΑΞΙ.Α & ΕΝ.ΑΞΙ.Α