Μήνυμα της ΑΚΙΔΑ για την 25η Μαρτίου

    Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί το μεγαλύτερο σταθμό της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που οδήγησε στη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους. Η κορυφαία εθνική και συνάμα κοινωνική πράξη αντίστασης ενάντια στην υποδούλωση, τον απολυταρχισμό, την αδικία και την ανισότητα. Οι ιδέες, που συντέλεσαν στην έκρηξη της επανάστασης, έχουν βαθύτερες ρίζες στις αρχές του διαφωτισμού. Ελευθερία, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, ορθολογισμός, προοδευτική κοινωνία. Η επέτειος της 25ης Μαρτίου έρχεται να μας εμπνεύσει και να μας δώσει δύναμη να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής.

    Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, για τη χώρα μας κι ολόκληρο τον κόσμο, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, δίνουμε τη μάχη με ατομική και κοινωνική ευθύνη κι ακολουθούμε τις οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας. Με διαρκή αγώνα, ανθρωπισμό κι αλληλεγγύη, μπορούμε ενωμένοι να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

    Στηρίζουμε τους εργαζομένους, που συνεχίζουν και δεν εξαιρούνται από τις ΠΝΠ. Ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, εργαζόμενοι Σωμάτων Ασφαλείας, Ενόπλων Δυνάμεων, καταστημάτων τροφίμων και φαρμάκων, μέσων ενημέρωσης, τηλεφωνικών κέντρων, διανομείς κ.α.. Είναι άνθρωποι, που εκτίθενται σε κίνδυνο και χρειάζονται έμπρακτα τη στήριξη της Πολιτείας.   

    Χρόνια Πολλά σε όλους!

 

Η Γραμματεία της Α.ΚΙ.Δ.Α.

Διπλή γυναικοκτονία με άμεσα θύματα τις γυναίκες κι έμμεσα τα παιδιά

Δυστυχώς, τη βία κατά των γυναικών και παιδιών, δεν σταματούν ούτε οι ειδικές συνθήκες εξαιτίας του κορωνοΐου.

   Η αναγκαστική παραμονή μας στο σπίτι εγκυμονεί για αρκετές γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας ένα ιδιαιτέρως τοξικό και επικίνδυνο περιβάλλον. Δεν είναι η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία γυναικοκτονία στη χώρα μας: Τους 3 πρώτους μήνες του 2020, 5 γυναίκες δολοφονήθηκαν, στην πλειοψηφία τους από συζύγους/συντρόφους.

   Η δολοφονία των δύο γυναικών από τον θύτη ο οποίος ήταν αστυνομικός, δηλαδή ταγμένος στην ασφάλεια της κοινωνίας μας, δεν αποτελεί οικογενειακό έγκλημα αλλά μια διπλή γυναικοκτονία, η οποία λειτούργησε ως τιμωρητική πράξη στη μη συμμόρφωση του θύματος. Για μια ακόμη φορά διαπράχθηκε από άντρα του οικείου περιβάλλοντος και αποτέλεσε ένα ακραίο έγκλημα έμφυλης βίας με θύματα δύο γυναίκες. Γνωρίζουμε καλά ότι η ενδοοικογενειακή βία γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν οι γυναίκες εγκαταλείπουν τον σύζυγο/σύντροφο, όπως σε αυτή την περίπτωση.

   Οι περιπτώσεις των γυναικών, που δεν «ξεμπλέκουν έτσι εύκολα» από τους κακοποιητές τους, είναι καθημερινές: Γυναίκες που δέχονται καθημερινή βία και εξευτελισμό από πρώην συζύγους/συντρόφους, που τις καταδιώκουν στο δρόμο, έξω από το σχολείο των παιδιών, ακόμη και στο χώρο δουλειάς. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως θύματα αποτελούν και τα ανήλικα τέκνα τους.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, από την αρχή το σχέδιό του δράστη προέβλεπε τη δολοφονία της πρώην συζύγου του, αλλά και της στενής της φίλη, η οποία, όπως ισχυρίζεται, «έβαζε λόγια και επηρέαζε την πρώην σύζυγό του». Σε αυτή την περίπτωση, ο δράστης δεν στράφηκε μόνο ενάντια στην πρώην σύζυγο, αλλά και στον κοινωνικό της περίγυρο. Άλλωστε, μέσα στο μέρος του σχεδίου των κακοποιητών είναι η κοινωνική απομόνωση των θυμάτων τους.

   Τα ερωτήματα, όμως, για το πώς ένας αστυνομικός που φέρει όπλο έφτασε στο σημείο να κάνει διπλή δολοφονία είναι πολλά. Πολλά είναι και αυτά σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να μην είχαν αντιληφθεί τίποτα οι συνάδελφοί του και οι προϊστάμενοί της Υπηρεσίας του. Αν και στην υπηρεσία του ισχυρίζονται ότι δεν είχαν καταλάβει το παραμικρό και ότι δεν έδινε και ο ίδιος αφορμές. Όμως τίθεται ερωτήματα, αφενός ως προς το ποιά είναι η συχνότητα, με την οποία περνάνε οι Αστυνομικοί ψυχολογικά τεστ, ώστε να κριθεί η ικανότητα να φέρουν ατομικό οπλισμό κι αφετέρου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, πώς δεν είχε καταλάβει κανείς από το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον ότι η ψυχολογική του κατάσταση ήταν προβληματική και ο θυμός και η ένταση μέσα του ήταν σε τέτοιο βαθμό, που τον οδήγησαν στη διπλή ανθρωποκτονία;

   Τέλος, αποτελεί ερώτημα και το αν είναι εύκολο για γυναίκες, που έχουν άντρες αστυνομικούς να καταγγείλουν την ενδοιοικογενειακή βία, που έχουν υποστεί από τον ίδιο τους τον άντρα στην Αστυνομία, στο οικείο Αστυνομικό Τμήμα;

   Καταλήγω λοιπόν, ότι εν έτει 2020, δεν υπάρχει η δέουσα πρόληψη των εγκλημάτων έμφυλης κι ενδοοικογενειακής βίας από την Ελληνική Αστυνομία και η λειτουργία των Τμημάτων Ενδοιοικογενειακής Βίας πρέπει να βελτιωθεί, ώστε να αποκτήσουν ουσιαστικές προανακριτικές αρμοδιότητες.

 

Βαγενά Σοφία

Γραμματέας  Α.ΚΙ.Δ.Α.

Μέλος Δ.Σ  Π.Ο.ΑΞΙ.Α &  ΕΝ.ΑΞΙ.Α

ΒΑΓΕΝΑ Σοφία: Μήπως ήρθε η ώρα να δώσουμε φωνή στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας;

    Η 8η Μάρτη -με την πορεία της στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον-  αποτελεί μια διαρκής υπόμνηση ότι ο αγώνας δεν σταμάτα μέχρι την οριστική εξάλειψη της διαπιστωμένης έμφυλης ανισότητας. Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα να τονίσω τη σημασία του ρόλου του Τμήματος Ενδοοικογενειακής Βίας στην Ελληνική Αστυνομία. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δίδεται έμφαση κυρίως στις γυναίκες, καθώς σε εθνικό επίπεδο και όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, από το 2014 μέχρι και το 2017 έχουν σημειωθεί περισσότερα από 13.700 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με τις γυναίκες να αποτελούν περίπου το 70% των θυμάτων. Ορισμένες φορές μάλιστα τραγική κατάληξη αυτών των ενδοοικογενειακών συμβάντων είναι ακόμα και ο θάνατος, με τον αριθμό των γυναικών – θυμάτων να είναι σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με αυτό των αντρών.

    Ας παρακολουθήσουμε όμως το ιστορικό του Τμήματος Ενδοιοικογενειακής Βίας από τη θεσμοθέτησή του μέχρι και την ίδρυσή του. Αρχικά, θεσμοθετήθηκε και αισθανθήκαμε δικαίωση ότι η Αστυνομία αντιλαμβάνεται και αφουγκράζεται την ελληνική κοινωνία μιας και η αύξηση εγκλημάτων έμφυλης κι ενδοοικογενειακής βίας ήταν και δυστυχώς παραμένει ραγδαία. Μετέπειτα, ιδρύθηκε το Τμήμα Ενδοιοικογενειακής Βίας, μάλιστα μοιράστηκαν φυλλάδια παντού, διαφημίστηκε στην τηλεόραση. Όλοι λοιπόν μείναμε ευχαριστημένοι! Επιτέλους, η Ελληνική Αστυνομία κοντά στον πολίτη, το κοινωνικό πρόσωπο της Αστυνομίας. Πρόληψη εγκλημάτων ενδοιοικογενειακής βίας!

    Και μετά... στην πράξη, τι ισχύει στα τμήματα ενδοιοικογενειακής βίας; Nα σας υπενθυμίσω ότι σκοπός των Υπηρεσιών αυτών, ήταν η ουσιαστική και αποτελεσματική καταπολέμηση της βίας, που εκδηλώνεται κατά των προσώπων (γυναίκες, άνδρες, τέκνα, σύντροφοι) τα οποία συνδέονται με σχέσεις, που μνημονεύονται στις διατάξεις του Νόμου 3500/2006 και στις διατάξεις του Ν. 4531/2018, καθώς και η παροχή επικουρικού υπόβαθρου με τη μορφή κοινωνικής - ψυχολογικής υποστήριξης και προσωρινής στέγασης τους σε συνεργασία με αρμόδιους φορείς, προκειμένου να επανακάμψουν και ανακτήσουν τις σωματικές και ψυχολογικές τους δυνάμεις.  Αντ' αυτού, τα Τμήματα Ενδοοικογενειακής Βίας απλά συγκεντρώνουν σηματικές αναφορές και διαβιβαστικά περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας, χωρίς καμία επαφή με τα θύματα. Ο σκοπός μας, ήταν η δημιουργία μιας ειδικής και ταυτόχρονα αποτελεσματικής Υπηρεσίας, που να δώσει έμφαση στην πρόληψη εγκλημάτων έμφυλης βίας, με κύριο τους σκοπό να ενεργούν αστυνομική προανάκριση, παρεμβαίνοντας αυτεπαγγέλτως ή μετά από εισαγγελική παραγγελία, κατόπιν έγκλησης,  μήνυσης, καταγγελίας κ.α. στη διερεύνηση  και δίωξη εγκλημάτων, που εμπίπτουν στον Ν. 3500/2006  και όχι η δημιουργία μιας ακόμη ειδικής υπηρεσίας, για τη συλλογή στατιστικών δεδομένων..!!

 

Βαγενά Σοφία

Γραμματέας  Α.ΚΙ.Δ.Α. (ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ)

Μέλος Δ.Σ  Π.Ο.ΑΞΙ.Α &  ΕΝ.ΑΞΙ.Α

Μήνυμα για τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας

     Η 8η Μαρτίου, Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, αποτελεί ημέρα υπενθύμισης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Η Ημέρας της Γυναίκας πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη και διοργανώθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής. Το 1975 η ημέρα αυτή αναγνωρίστηκε κι έκτοτε υιοθετήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη.

     Είναι ημέρα απότισης φόρου τιμής, αλλά κι ανάδειξης των δικαιωμάτων των γυναικών να ζούνε σε ένα φιλικό, οικογενειακό, κοινωνικό κι εργασιακό περιβάλλον, να διεκδικούν ίσες ευκαιρίες ζωής, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, λόγω εθνότητας/εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού, χρώματος, θρησκείας κ.α., αλλά και ταυτόχρονα καταδίκης της έμφυλης σωματικής και ψυχικής βίας, της  διακίνησης, εμπορίας κι εκμετάλλευσης γυναικών.

    Σήμερα στην Ελληνική Αστυνομία η γυναίκα αστυνομικός έχει βρει τη θέση της σε εργασιακό, μισθολογικό και βαθμολογικό επίπεδο. Οι γυναίκες απασχολούνται σε όλες τις Υπηρεσίες, τόσο μάχιμες όσο κι επιτελικές. Από το έτος 1965, που κατετάγησαν οι πρώτες γυναίκες στο Σώμα, έως σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει, αλλά ο αγώνας, για την εφαρμογή της πλήρους ισότητας στην πράξη, μέλλει να συνεχισθεί. Τα καθήκοντα και οι ιδιαιτερότητες του γυναικείου αστυνομικού προσωπικού προβλέπονται, αναγνωρίζονται και προστατεύονται στην Κανονιστική Διαταγή 11, η οποία πρέπει εν μέρει να επικαιροποιηθεί και να προσαρμοστεί στη σύγχρονη εποχή.

     Στο συνδικαλιστικό χώρο οι γυναίκες μετέχουν κι αγωνίζονται για την προάσπιση των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων των συναδέλφων, αλλά και για να αναδειχθεί μέσα στο χώρο αυτό η φωνή των γυναικών. Η Ανοιχτή Κίνηση Δημοκρατών Αξιωματικών στη συνδικαλιστική της δράση κατήγαγε σημαντική πρωτιά, καθώς εξέλεξε την ΒΑΓΕΝΑ Σοφία, την πρώτη γυναίκα Αξιωματικό στην ιστορία του Δ.Σ. της ΠΟΑΞΙΑ.

     Χρόνια Πολλά στην Ελληνίδα Αστυνομικό και σε όλες τις γυναίκες!  

Η Γραμματεία της Α.ΚΙ.Δ.Α.