Pages

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020

Δεν αρκεί ένα χειροκρότημα κι ένας δημόσιος έπαινος


    Με την ανωτέρω φράση ο Πρωθυπουργός την 17-03-2020 σε διάγγελμα μεταξύ άλλων ανακοίνωσε ότι θα μεριμνήσει προσωπικά προς ικανοποίηση αιτήματος οικονομικής ενίσχυσης των ενστόλων, για τη συμβολή τους στον έλεγχο εφαρμογής των μέτρων περιορισμού της διάδοσης της πανδημίας του κορονοϊού. Την 03-04-2020 ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος εξήρε το έργο των αστυνομικών σε όλα τα επίπεδα, όπως στη μάχη κατά του κορονοϊού, στην προάσπιση των συνόρων στον Έβρο, στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας, υπενθυμίζοντας ότι το ως άνω θέμα της οικονομικής ικανοποίησης το εξετάζει προσωπικά ο Πρωθυπουργός.  

    Έξι μήνες αργότερα είμαστε ακόμα στο «ευχαριστώ» και δεν έχει υπάρξει καμία έμπρακτη αναγνώριση, όπως και καμία ικανοποίηση οικονομικού αιτήματος των αστυνομικών όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Το πως ακριβώς γίνεται αντιληπτή κι αναγνωρίζεται η προσφορά μας είναι απορίας άξιο. Το σύνολο των αστυνομικών περίμενε με αγωνία να ακούσει την υλοποίηση κάποιων δεσμεύσεων και την αναγγελία συγκεκριμένων παροχών (οικονομική ενίσχυση, αναγνώριση επικινδυνότητας, βελτίωση μισθολογίου κ.α.) κι αντ' αυτών εισέπραξε μόνο ευχαριστίες.  

     Ας ελπίσουμε ότι η υπομονή και η αναμονή θα βγουν σε καλό, διότι έχουν όρια κι εξαντλούνται.


Η Γραμματεία της Α.ΚΙ.Δ.Α.



Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020

ΑΚΙΔΑ: Η Δ.Ε.Θ. ματαιώθηκε – Οι διεκδικήσεις παραμένουν στην πρώτη γραμμή


    Η 85η Δ.Ε.Θ. ματαιώθηκε λόγω των εκτάκτων μέτρων, για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, όπως και οι περισσότερες συγκεντρώσεις των συνδικάτων, που κάθε χρόνο μαζικά στέλνουν ηχηρό μήνυμα για τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, αλλά οι ανάγκες, τα δικαιώματα και οι διεκδικήσεις παραμένουν στην πρώτη γραμμή.

    Έχει περάσει μία δεκαετία αυστηρής λιτότητας και περικοπών, που έφερε τον κόσμο της εργασίας στα όρια της φτώχιας και μετέτρεψε την οικονομική κρίση σε ανθρωπιστική με ολέθριες συνέπειες στον οικογενειακό κι επαγγελματικό βίο του λαού. Η φθοροποιός για τα μικρομεσαία εισοδήματα οικονομική πολιτική των μνημονιακών χρόνων είχε σαν αποτέλεσμα μειώσεις μισθών και συντάξεων, αύξηση της ανεργίας, υπερφορολόγηση, κοινωνικές - οικονομικές ανισότητες, συρρίκνωση του δημοσίου πλούτου και άλλα δεινά, που κατακρήμνισαν εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα.

    Η καθοδική αυτή πορεία μπορεί να ανακόπηκε τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν επακολούθησε κάποια ιδιαίτερη οικονομική ανάταση, που θα άμβλυνε τις συνέπειες της κρίσης. Αντιθέτως δε, με το δεύτερο κύμα του κορονοϊού και την πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση, το μέλλον φαντάζει αβέβαιο κι εντείνεται η ανησυχία των εργαζομένων.    

    Στο πλαίσιο αυτό ο συνδικαλιστικός αγώνας των αστυνομικών είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, για την προάσπιση των εργασιακών, οικονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των συναδέλφων. Για το λόγο αυτό κι ένεκα των ημερών διατρανώνουμε τα αιτήματά μας.   

Διεκδικούμε:

-  Την έμπρακτη οικονομική στήριξη της Πολιτείας, όπως ακριβώς μας υποσχέθηκαν.

- Την αναγνώριση του επαγγέλματος μας ως επικίνδυνου κι ανθυγιεινού, με την εξ αυτού αυτονόητη αναγνώριση τουλάχιστον μιας 3ετίας, ως επιπλέον χρόνου υπηρεσίας, που θα υπολογίζεται με τη συμπλήρωση 30 ετών πραγματικής υπηρεσίας.

- Την αύξηση του ύψους των αποδοχών μας έως τα επίπεδα του Ιουλίου του 2012, σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις.

- Βελτίωση του μισθολογίου με γραμμική αύξηση των μισθών, εξαρτώμενη μόνο από την προέλευση των στελεχών σε συνάρτηση με τα έτη υπηρεσίας κι όχι αυξήσεις γεωμετρικής προόδου ανάλογα με το βαθμό και τη θέση.

- Καθιέρωση αποζημίωσης υπερωριακής απασχόλησης.

- Αύξηση της εκτός έδρας αποζημίωσης στα 40 Ευρώ ημερησίως και της διανυκτέρευσης στα 60 έως 80 Ευρώ, όπως ισχύει σε όλο το Δημόσιο.

- Ενίσχυση του προσωπικού με νέες προσλήψεις μόνο μέσω πανελληνίων εξετάσεων.

- Επίλυση του θέματος της βαθμολογικής εξέλιξης των Αξιωματικών, που παραμένουν καθηλωμένοι στον ίδιο βαθμό, ελλείψει οργανικών θέσεων, καίτοι έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις προαγωγής.

- Άμεση προώθηση σχεδίου προκειμένου δοθεί λύση για τους προερχόμενους εξ ιδιωτών ανώτερους Αξιωματικούς, οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει τα απαραίτητα χρόνια προς συνταξιοδότηση.

- Αυστηρή τήρηση των διατάξεων για την 40ετή παραμονή στο Σώμα (35 + 5 μάχιμη πενταετία).

- Αύξηση των αναγκαίων λειτουργικών δαπανών.

- Εφαρμογή των διατάξεων του Π.Δ. 394/2001, που προβλέπουν χρόνο εργασίας και λήψη ημερήσιας ανάπαυσης για το προσωπικό και πλήρη αντιστοιχία αυτών με τις καταχωρήσεις στο Βιβλίο Υπηρεσίας μέσω POL.

- Αναγνώριση διπλάσιου χρόνου συντάξιμης υπηρεσίας για το προσωπικό διμοιριών των Διευθύνσεων Αστυνομικών Επιχειρήσεων, στα πρότυπα της Ε.Κ.Α.Μ.

- Θεσμοθέτηση ειδικού επιδόματος για όσους εκτελούν κύρια καθήκοντα οδηγού – συνοδηγού δικύκλων τάξης, ασφάλειας και τροχαίας.

- Εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του Σώματος κι αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες.

- Μείωση γραφειοκρατίας κι απαλλαγή από εξωαστυνομικά καθήκοντα.

- Δημιουργία Δικαστικής Αστυνομίας ως έχει σχεδιαστεί το θέμα τα τελευταία χρόνια.

- Θέσπιση του Συνηγόρου του Αστυνομικού.

 

   Η Ανοιχτή Κίνηση Δημοκρατών Αξιωματικών, ως παράταξη εργαζομένων με γνήσια συνδικαλιστική δράση, στέκεται διεκδικητικά και δυναμικά στο πλευρό των συναδέλφων.

 

Η Γραμματεία της Α.ΚΙ.Δ.Α.

 

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020

Μήπως αναβιώνουμε το «χτύπα σαν άντρας» ή το «οι άνδρες δεν κλαίνε»;


     Δυστυχώς, η κουλτούρα του «οι άνδρες δεν κλαίνε» και του «χτύπα σαν άνδρας» είναι ακόμα ισχυρή σε σημαντικά στρώματα του πληθυσμού κι ενίοτε αναπαράγεται από τα Μ.Μ.Ε.,  παρά τα όποια θεσμικά βήματα έχουν γίνει για την αποδόμηση τέτοιου είδους προτύπων. Ειδικότερα, η κουλτούρα του «μάτσο» άνδρα, ο οποίος δεν ανέχεται «πολλά-πολλά» από την «αδύναμη γυναίκα» και της επιβάλλει τη θέλησή του, είτε με ωμή σωματική βία είτε με ψυχολογική βία, έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία και πρέπει να αλλάξει, αν θέλουμε να πάψουμε να μετράμε θύματα έμφυλης βίας.

    Η πλέον διαδεδομένη μορφή γυναικοκτονίας, είναι αυτή που διαπράττεται από άνδρα με τον οποίο μία γυναίκα είχε ή διατηρεί στενές σχέσεις (εραστής, σύζυγος συγγενής). Αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το 35% όλων των δολοφονιών γυναικών παγκοσμίως. Οι συγκεκριμένοι φόνοι είναι συνήθως η κατάληξη μιας σειράς βίαιων συντροφικών σχέσεων και έντονης οικογενειακής βίας, συμπεριλαμβανομένης της αιμομιξίας, της σεξουαλικής παρενόχλησης, του βιασμού και της κακοποίησης, που κλιμακώνονται με την πάροδο του χρόνου μέσα σε μια σχέση και πιθανόν να οδηγήσουν σε γυναικοκτονία.

    Κι όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, η συνάντηση του ρατσισμού με τον σεξισμό δεν επιδρά μόνο στα θύματα, αλλά χαρακτηρίζει και τον τρόπο αντίδρασης μέρους της κοινωνίας. Αυτών προηγείται κατά κανόνα ο περίφημος «διορθωτικός βιασμός» (Corrective Rape), από τον «μάτσο θύτη», ιδιαίτερης αγριότητας, που τις περισσότερες φορές οδηγεί στο θάνατο.

    Ποια είναι όμως η πρόληψη της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο έγκλημα αυτό; Ποια η θέση της Αστυνομίας, των ΜΜΕ και του συγκεκριμένου κάθε φορά νομικού συστήματος  για την αποκλιμάκωση της ακραίας ρατσιστικής κουλτούρας;  Για άλλη μια φορά η γυναικεία υπόσταση και αξιοπρέπεια συνθλίβεται  μπροστά στο τηλεοπτικό κέρδος ενός τηλεοπτικού σταθμού. Ο σεξισμός, σε αγαστή συνάφεια με την προτροπή σε έμφυλη βία και μάλιστα σε ακραία μορφή της, όπως είναι το έγκλημα του βιασμού αναδεικνύεται, στο πλαίσιο μιας σεξιστικής ακραίας κουλτούρας. Το ζήτημα είναι η αδράνεια του νομικού μας συστήματος, παρά την κατάφωρη παραβίαση του θεσμικού πλαισίου, παρά την κυρωμένη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και τον Ν. 4604/2019 για «την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων»  και το γεγονός αυτό επισημαίνεται ως εξαιρετικά απογοητευτικό. Αυτό που δυστυχώς όμως, δεν αντιλαμβανόμαστε ως κοινωνία, είναι ότι όσο πιο ρατσιστική γίνεται, τόσο περισσότερο θα «νομιμοποιείται» η έμφυλη βία και θα αυξάνεται η λίστα των θυμάτων..

Σοφία Βαγενά

Γραμματέας Α.ΚΙ.Δ.Α.

Μέλος Δ.Σ  Π.Ο.ΑΞΙ.Α & ΕΝ.ΑΞΙ.Α