Της ΒΑΓΕΝΑ Σοφίας*,
Η έμφυλη βία περιλαμβάνει πράξεις που προκαλούν σωματικά η ψυχικά τραύματα, απειλές τέτοιων πράξεων, σεξουαλική κακοποίηση, εξαναγκασμό και στέρηση ελευθερίας του ατόμου. Θύματα έμφυλης βίας μπορούν να είναι γυναίκες, άνδρες και παιδιά.
Επίσης, η έμφυλη βία πλήττει εξίσου ετεροφυλόφιλα, ομοφυλόφιλα, τρανς και ιντερσέξ άτομα. Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι ιδιαιτέρως ευάλωτες σε έμφυλη βία είναι οι γυναίκες πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε δομές φιλοξενίας, λόγω της έλλειψης επαρκούς φωτισμού εντός των δομών και της εγγύτητας των σκηνών/κοντέινερ, συνθήκες που είναι ευνοϊκές για εκδήλωση έκνομων ενεργειών, αλλά και του ανεπαρκούς αριθμού φορέων προστασίας.
Όσον αφορά τον μικρό αριθμό καταγγελίας περιστατικών έμφυλης βίας, αυτό οφείλεται κυρίως στο φόβο κοινωνικού στιγματισμού και περιθωριοποίησης, στις ελλείψεις και αστοχίες που παρουσιάζονται στην υλοποίηση σχετικών προγραμμάτων και γενικότερα, στην έλλειψη εμπιστοσύνης των γυναικών στο θεσμικό πλαίσιο προστασίας.
Αναντίρρητα, με την υπογραφή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, γνωστή ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ,προωθήθηκε και κατοχυρώθηκε νομικά η καταπολέμηση της έμφυλης βίας και των υπαρκτών έμφυλων διακρίσεων ενώ παράλληλα κατοχυρώνεται η ουσιαστική ισότητα των δύο φύλων. Αρκούμαστε όμως σε αυτό ως κοινωνία; Απλώς, στην νομική κατοχύρωση; Ποιος ο ρόλος της Αστυνομίας στην αντιμετώπιση της έμφυλης βίας; Τι συμβαίνει όταν τελικά κάποιο άτομο που βιώνει βία οποιασδήποτε μορφής, καταφέρει να ξεπεράσει τους εσωτερικούς του φόβους και να φτάσει στο γραφείο του Αξιωματικού Υπηρεσίας; Το κύριο πρόβλημα είναι η ανεπαρκής ενημέρωση και εκπαίδευση της πλειοψηφίας των Αξιωματικών Υπηρεσίας των Αστυνομικών Τμημάτων, σε θέματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Άλλες φορές τέτοιου είδους καταγγελίες αντιμετωπίζονται ως πάρεργο λόγω του αυξημένου φόρτου εργασίας. Επιπροσθέτως, όπως προκύπτει από μαρτυρίες γυναικών- θυμάτων έμφυλης βίας, επισημαίνεται η αδιαφορία και η άγνοια σχετικά με το μείζονος σημασίας θέμα της προστασίας των ίδιων και των ανηλίκων τέκνων τους, αμέσως μετά την υποβολή της μήνυσης.
Ο πρώτος εκπρόσωπος της έννομης τάξης που έρχεται σε επαφή με το θύμα, δεν είναι άλλος από τον αστυνομικό και, γι' αυτό το λόγο, ο ρόλος του είναι ο πιο καθοριστικός για την διαχείριση του περιστατικού. Ο αστυνομικός οφείλει να επιδείξει εμπιστευτικότητα, σεβασμό, αποφυγή διακρίσεων και να παρέχει αίσθημα ασφάλειας στην επιζήσασα έμφυλης βίας. Όλα αυτά αποτελούν βασικά στοιχεία για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη του θύματος! Καλούμε λοιπόν, πολιτική και φυσική ηγεσία, καθώς και το συνδικαλιστικό κίνημα της Ελληνικής Αστυνομίας να προχωρήσουν στις ενέργειες που απαιτούνται προκειμένου να εφαρμοστεί στην πράξη η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και να παραχθεί ορατό αποτέλεσμα για το κοινωνικό σύνολο.
Βαγενά Σοφία (Α.ΚΙ.Δ.Α.)*
Μέλος Δ.Σ. ΕΝ.ΑΞΙ.Α.
Αντιπρόσωπος ΠΟΑΞΙΑ