H Αλληλεγγύη Γυναικών συμμετείχε σε ομιλία σχετικά με τη βία κατά των γυναικών, ενόψει της 25ης Νοεμβρίου. Συζητήθηκαν πολλά θέματα κ ακούστηκαν πολλές απόψεις από γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί στο παρελθόν καθώς και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν αυτές από τους αρμόδιους φορείς. Η Αστυνομία παίζει καθοριστικό ρόλο στην υπόθεση μιας κακοποιημένης γυναίκας καθώς αποτελεί τον πρώτο φορέα με τον οποίο έρχεται σε επαφή η γυναίκα επιζήσασα.
Η βία κατά των γυναικών αποτελεί καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παραβίαση ατομικών ελευθεριών, παραβιάζοντας ευθέως την αναγνωρισμένη, από το άρθρο 4 του Συντάγματος, αρχή της ισότητας των δύο (2) φύλων. Είναι ένα φαινόμενο που δημιουργεί δυσμενείς επιπτώσεις πέρα από το ατομικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Επιφέρει αρνητικές συνέπειες στη σωματική, αλλά και ψυχική υγεία του θύματος, συντελεί στον κοινωνικό αποκλεισμό του, ενώ δύναται να προκαλέσει αρνητικές συνέπειες και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί όχι μια ιδιωτική υπόθεση, αλλά ένα αδίκημα το οποίο παραβιάζει ατομικές ελευθερίες.
Με την υπογραφή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, γνωστή και ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, προωθήθηκε και κατοχυρώθηκε νομικά η καταπολέμηση της έμφυλης βίας και των υπαρκτών έμφυλων διακρίσεων και κατοχυρώθηκε η ουσιαστική ισότητα των δύο φύλων.
Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της Σύμβασης είναι η έμφαση που δίνεται στην πρόληψη. Προβλέπεται η κατάρτιση επαγγελματιών για τη φροντίδα των θυμάτων, θεραπευτικά προγράμματα για τους δράστες, δράσεις ενημέρωσης και άλλα.
Η προστασία των γυναικών έναντι κάθε μορφής βίας, η ποινική δίωξη και η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, η ποινική δίωξη και η εξάλειψη της ενδοοικογενειακής βίας, η καταπολέμηση διακρίσεων περιλαμβάνονται στους βασικούς στόχους της Σύμβασης. Για την επίτευξη αυτών των στόχων απαιτείται και προβλέπεται ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο μέτρων για την προστασία των θυμάτων.
Παλαιότερα, υπήρχε η αντίληψη ότι οι κακοποιημένες γυναίκες προέρχονται από χαμηλό κοινωνικό– οικονομικό περιβάλλον. Ωστόσο, η πρόσφατη διεθνής εμπειρία και έρευνα ανατρέπουν αυτήν την άποψη και στο πρόσωπο των κακοποιημένων γυναικών βλέπουν την οποιαδήποτε γυναίκα, τη γυναίκα της διπλανής πόρτας.
Για ποιους λόγους όμως η γυναίκα επιζήσασα δεν αποκαλύπτει τον εφιάλτη που βιώνει?
Οι παράγοντες πολλοί, ενδεικτικά μερικοί από αυτούς:
-Ντροπή, ενοχή και αίσθηση ότι είναι υπεύθυνη για τη βία που υπέστη
-Φόβος των αντιποίνων από το δράστη
-Κοινωνική απομόνωση και αίσθηση ότι πρέπει μόνη της να το αντιμετωπίσει
-Χαμηλή αυτοεκτίμηση
-Έλλειψη ασφαλών επιλογών για τα παιδιά
-Έλλειψη ρεαλιστικών επιλογών
-Αδυναμία φυσικής πρόσβασης σε υπηρεσίες
-Φόβος για αρνητικές απαντήσεις από παρόχους υπηρεσιών
-Άγνοια των κατάλληλων βημάτων
-Γλωσσικά και πολιτιστικά εμπόδια
Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι, αν δεν δοθεί σημασία στον φορέα που έρχεται πρώτος αντιμέτωπος με την επιζήσασα κ αυτός είναι ο αστυνομικός τότε έχει χαθεί η ελπίδα να βοηθήσουμε ακόμη έναν άνθρωπο..
Κάθε μέρος ευθυνών λοιπόν, ανήκει σε όλους μας.
