Ομιλία ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ Μαρίας, μέλος ΑΚΙΔΑ, στο 25ο Εκλογ/κο συνέδριο της Π.Ο.ΑΞΙ.Α.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Αύριο θα πραγματοποιηθούν οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. της Ομοσπονδίας μας. Αύριο, λοιπόν, θα βρεθούμε όλοι μας έναντι της προσωπικής μας ευθύνης και συνείδησης να ψηφίσουμε για το μέλλον του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Είμαστε αστυνομικοί, συνάδελφοι και συνδικαλιστές.

Εκλεγήκαμε μέσα από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες από την ψήφο των συναδέλφων μας που πίστεψαν σε μας και μας εμπιστεύθηκαν. Αυτή είναι η δύναμή μας. Η ψήφος των συναδέλφων και αυτήν την ψήφο οφείλουμε να την τιμήσουμε.

Η Χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, διέρχεται μιας δύσκολης οικονομικής συγκυρίας τις συνέπειες της οποίας αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον υπηρεσιακό μας βίο.

Το φλέγον ζήτημα των ημερών μας είναι το ασφαλιστικό. Το επόμενο, λοιπόν, Δ.Σ. οφείλει άμεσα μετά την ανάδειξή του να αγωνιστεί για την προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου μας. Την 19-10-2015 πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Υπουργείο μας στο πλαίσιο της διαβούλευσης της Κυβέρνησης με την Π.Ο.ΑΣ.Υ. για την τύχη του ΤΕΑΠΑΣΑ στην οποία συμμετείχε και το δικό μας προεδρείο. Ο Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ σας ενημέρωσε ότι σε περίπτωση μη ενοποίησης των Τομέων Επικουρικής Ασφάλισης του ΤΕΑΠΑΣΑ στο ΕΤΕΑ και μετατροπής τους σε Αυτοδιαχειριζόμενα, τ ο δημόσιο – εργοδότης δεν μπορεί πλέον να συνεισφέρει το προβλεπόμενο 3% (εργοδοτική εισφορά) και συνεπώς η λειτουργία των Ταμείων θα βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, ήτοι 3%. Στην ανακοίνωση των προεδρείων συνυπογράψατε ότι η πιθανή υλοποίηση της εν λόγω απόφασης, σας βρίσκει αντίθετους, εκτός κι αν το δημόσιο αναλάβει την υποχρέωση της κάλυψης του 50% του ελλείμματος που θα προκύπτει από την αποχώρηση του δημοσίου ως εργοδότη. Ως εδώ συμφωνούμε. Τι θα γίνει όμως σε περίπτωση που τελικά το δημόσιο δεν αναλάβει να καλύψει το μισό έλλειμα? Χωρίς να χρειάζονται αναλογιστικές μελέτες, ο κοινός νους αντιλαμβάνεται ότι για να λειτουργήσει το νέο ταμείο πρέπει να αυξηθούν άμεσα οι ασφαλιστικές εισφορές των εν ενεργεία μελών του και να μειωθούν κατά πολύ οι επικουρικές συντάξεις. Ας είμαστε ρεαλιστές. Ανάμεσα στην σκύλλα του ΕΤΕΑ και την χάρυβδη του Αυτοδιαχειριζόμενου Επαγγελματικού Ταμείου η μοναδική ρεαλιστική λύση είναι η δημιουργία Ταμείου Ενστόλων στο οποίο θα συμμετέχουν και οι υπηρετούντες στις Ένοπλες δυνάμεις.

Συνάδελφοι, κάποιοι από τους υποψηφίους σήμερα ήταν ήδη μέλη του απερχόμενου ή και απερχόμενων Δ.Σ. και πάλι σήμερα ζητούν την ψήφο μας. Αλήθεια όμως τι έχει γίνει από τα προηγούμενα Δ.Σ. με τα προβλήματα που χρονίζουν?

Λύθηκε, μήπως, το θέμα της έλλειψης προσωπικού στις νευραλγικές υπηρεσίες που καθημερινά σηκώνουν το βάρος της ολοένα αυξανόμενης εγκληματικότητας? Θεωρώ ότι όλοι μας αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα της ριζικής αναδιάρθρωσης των υπηρεσιών και της ορθολογικής κατανομής του προσωπικού έτσι ώστε η Αστυνομία να ανταποκριθεί στον θεμελιώδη ρόλο της, την πρόληψη και καταστολή της εγκληματικότητας και την εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας στους πολίτες. Η Αστυνομία μας επιβάλλεται να είναι αστυνομία της κοινωνίας και όχι αστυνομία των λίγων.

Και τι έχουν πετύχει μέχρι σήμερα τα προηγούμενα Δ.Σ. σε αυτό το θέμα? Υπηρεσίες με σαράντα οργανικές θέσεις λειτουργούν με δεκαπέντε και είκοσι άτομα. Οι υπηρεσιακές ανάγκες ολοένα και αυξάνονται και τα εργασιακά δικαιώματα των υπηρετούντων στις υπηρεσίες αυτές καταπατώνται βάναυσα. Τι έργο έχουμε να παρουσιάσουμε στους διοικητές αυτών των υπηρεσιών? Τυπικές επισκέψεις στις Υπηρεσίες, με μια φωτογραφική μηχανή παραμάσχαλα, για να ακούσουμε τα προβλήματα, να τους χτυπήσουμε φιλικά το χέρι στην πλάτη, να δηλώσουμε με στόμφο ότι είμαστε πάντα δίπλα τους και στο τέλος να διαφημίσουμε την παρουσία μας με μια αναμνηστική φωτογραφία και ένα άρθρο στο περιοδικό μας? Δυστυχώς, αγαπητοί μου, αυτή είναι η εικόνα που έχουν οι συνάδελφοι για εμάς τους συνδικαλιστές.

Ή μήπως ο λόγος που η κατάσταση αυτή δεν αλλάζει είναι άλλος?

Με μεγάλη μου λύπη, τηλεφωνώντας σε γνωστούς και φίλους συναδέλφους για να τους ενημερώσω για την υποψηφιότητά μου στις εκλογές της Ένωσης Αξιωματικών Αττικής διαπίστωσα ότι ενώ οι περισσότεροι από αυτούς συμφωνούσαν με τις θέσεις της ΑΚΙΔΑ δεν θα μας στήριζαν με την ψήφο τους λόγω κάποιας «υποχρέωσης». Αυτό θέλουμε? Να διατηρήσουμε ένα εργαστήριο δημιουργίας υποχρεώσεων? Εννοείται πως οι συνάδελφοι που υπηρετούν σε υπηρεσίες «δυσμενούς διαβίωσης» μέσα στο κέντρο της Αθήνας θέλουν διακαώς να σωθούν από το μαρτύριό τους. Αυτός είναι ο ρόλος μας? Να τους αναγκάσουμε να απευθυνθούν σε μας βλέποντάς μας σαν μια σανίδα σωτηρίας και εμείς βλέποντάς τους σαν «ψηφαλάκια»? Δεν πάμε έτσι μπροστά κύριοι!!!

Δυστυχώς, γενική παραδοχή αποτελεί ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι μόνο οικονομική αλλά είναι κρίση αξιών! Εδώ και χρόνια το Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας υποφέρει από αναξιοκρατία και πελατειακές σχέσεις!

Είναι κοινό μυστικό ότι για να καταφέρει κάποιος να προαχθεί στον βαθμό του Ταξιάρχου και «άνωθεν» πρέπει να έχει τις κατάλληλες γνωριμίες. Δεν λέω ότι οι ανώτατοι Αξιωματικοί μας δεν έχουν τα προσόντα να βρίσκονται στις θέσεις που κατέχουν αλλά ενδεχομένως να τα είχαν και άλλοι συνάδελφοι που σήμερα είναι στα σπίτια τους.

Είναι επιβεβλημένη, αγαπητοί συνάδελφοι, η αλλαγή του συστήματος αξιολόγησής μας προς την κατεύθυνση της αξιοκρατίας, της αντικειμενικότητας και της διαφάνειας. Εμείς μπορούμε να προτείνουμε ακόμα και την αξιολόγησή μας και από το υφιστάμενο προσωπικό.

Αγαπητοί συνάδελφοι, τα προβλήματα είναι πολλά και γνωστά σε όλους. Οι καιροί είναι χαλεποί και τα μισθολογικά-συνταξιοδοτικά-ασφαλιστικά ζητήματα μας απασχολούν ιδιαίτερα.

Όμως όπως προείπα, το συνέδριο αυτό είναι και εκλογικό. Με ποιο κριτήριο θα επιλέξουμε τους κατάλληλους ανθρώπους να μας εκπροσωπήσουν και να προασπίσουν τα συμφέροντά μας? Πολλοί από τους υποψηφίους συμμετείχαν και σε προηγούμενα Δ.Σ. Είχαν την ευκαιρία τους.

Ήρθε η ώρα, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, για μια ουσιαστική αλλαγή! Ο καθένας έναν άνθρωπο μπορεί να αλλάξει, τον εαυτό του! Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε το βάρος της προσωπικής μας ευθύνης και να γίνουμε παράδειγμα για τους συναδέλφους μας! Ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από την νοοτροπία των μικροεξυπηρετήσεων που θα μας εξασφαλίσει «ψηφαλάκια» και πιθανόν την επανεκλογή μας. Σημασία δεν έχουν οι θέσεις αλλά το να κατανοήσουμε όλοι μας ότι το κοινό καλό συνεπάγεται και το ατομικό. Ο συνδικαλιστής οφείλει να είναι ανιδιοτελής! Αλλά οφείλει να είναι και μαχητικός. Είμαστε νέοι άνθρωποι και θέλουμε και εμείς την ευκαιρία μας. Θα εμπιστευθείτε ακόμα μια φορά τους ίδιους και τους ίδιους? Η ευθύνη είναι δική σας, δική μας, όλων μας.

Ο συνδικαλισμός το 2015 πρέπει να αλλάξει νοοτροπία και να αποκτήσει όραμα! Εμπιστευθείτε τα λόγια και τις προθέσεις μας και στηρίξτε μας για να βγούμε μπροστά και να αγωνιστούμε για το καλό όλων μας. Ψηφίστε τον συνδυασμό ΑΚΙΔΑ-ΝΕΣΠΑΑ. Δεν θα σας απογοητεύσουμε!